با بررسی کوچکی از جملات و نوشتههای مختلفی از نویسندگان و افراد ملل مختلف درمی یابیم که در تمامی فرهنگها مادر و عشق دو کلمه جدایی ناپذیر است، و به پاس همین عشق بی دریغ است که بیشتر کشورهای جهان در تقویم خود روزی را به نام روز مادر ثبت کردهاند تا این روز بهانهای باشد برای سپاسگزاری از زحمات آن ها. مادر معجزه خلقت خداوند است؛ کسی که بودنش مایه آرامش و نعمت است.
ربابه چادررسا، زن ۱۱۵ ساله اردکانی و فرزند عبدالله، همسر علی احمد حاجی کریم (علی جوکار)، با داشتن ۸ فرزند، دهها نوه و نتیجه و نبیره، امروز نماد صبر، آرامش و عشق به خانواده است.
او اکنون با قصههای قدیمی و پیامهای ساده، اما پرمعنا، چراغی روشن برای نسل جوان و یادآور ارزشهای اصیل مادری در جامعه اردکان به شمار میرودکه زندگیاش روایتگر یک قرن صبر، آرامش و عشق به خانواده است.
او از سالهای کودکیاش چنین یاد میکند:
در سال ۱۲۹۰ خورشیدی در خانوادهای پرجمعیت به دنیا آمدم. کودکیام در روستا گذشت و همانجا یاد گرفتم که صبر و آرامش، کلید زندگی طولانی است.
ربابه چادررسا اکنون با ۸ فرزند، ۴۷ نوه، ۸۷ نتیجه، ۳۶ نبیره و یک ندیده. میگوید: داشتن فرزندان و نسلهای بعدی بزرگترین نعمت خداست. وقتی دور و برم پر از خنده و شادی بچههاست، احساس میکنم جوانی دوباره به من بازگشته.
این بانوی سالخورده راز عمر طولانی خود را چنین بیان میکند: هیچوقت با کسی بحث نکردهام. همیشه گوش دادهام و کارهایی را انجام دادهام که دوست داشتهام. به هر فرصتی در زندگی «بله» گفتهام و همه چیز را با اعتدال پذیرفتهام و دوست دارم در حیاط خانه قدم بزنم، گلها را آب بدهم و با نوههایم بازی کنم.
پیام او برای نسل جوان ساده، اما پرمعناست:
زندگی را سخت نگیرید. به دیگران گوش بدهید، آرام باشید و کارهایی را انجام دهید که دوست دارید. مهمتر از همه، خانواده را قدر بدانید.
ربابه چادررسا، فرزند عبدالله و همسر علی احمد حاجی کریم (علی جوکار)، در اردکان با طایفههای بزرگ غفوری، شجاعالدینی، فرزان، قادری، عظیمی و بهجتی نسبت نسبی دارد.
او بخشی از طایفه بزرگ مامادایی است که امروز جمعیتی بیش از ۲۴۲ نفر دارد و دو عضو جدید در آنها بهزودی به دنیا خواهند آمد.
وی نهتنها نماد طول عمر بلکه نماد عشق به خانواده و آرامش در زندگی است.
