حمیده انصاری پور:
در جنگ ۱۲ روزه ایران با رژیم صهیونیستی و در ادامه با آمریکا، دشمنان ایران تنها به آسمانها چشم ندوخته بودند. آنها سالها برای فروپاشی ایران از درون سرمایهگذاری کرده بودند، جنگ شناختی، تهاجم فرهنگی، تحریم اقتصادی، بمباران رسانهای و آمادهسازی ستون پنجم داخلی با پوششهای مختلف. خیال میکردند با آغاز جنگ نظامی، جرقهای کافی است تا فضای داخلی ایران را به اغتشاش و ناآرامی بکشانند. اما آنچه رخ داد، برخلاف همه برآوردهای اطلاعاتی و محاسبات اتاقهای فکر غرب بود.
در همان ساعات ابتدایی تهاجم مشترک رژیم صهیونیستی و آمریکا، که با هدف تضعیف رهبری، ایجاد شکاف میان حاکمیت و مردم و مختلسازی روحیه ملی طراحی شده بود، خیابانهای ایران صحنهای دیگر شد. ملت، فارغ از اختلافسلیقهها و گرایشهای سیاسی، یکپارچه به میدان آمدند؛ از فریادهای «لبیک یا خامنهای» در پشتبامها تا صفوف گسترده مردم در خیابانها و مراکز خونگیری و کمکرسانی، نشان دادند که کشور نه تنها سقوط نکرده، بلکه در سختترین شرایط، به بلوغی بینظیر در اتحاد و پایداری رسیده است.
حضور خودجوش مردم در راهپیماییهای میلیونی، بهویژه در شبهای پرحادثه جنگ، برافراشتن پرچمهای ایران، پخش گسترده سرودهای ملی و انقلابی از پنجرهها و خودروها و همراهی خانوادهها با روایتهای رسانه ملی، دشمن را حیرتزده کرد. آنچه آنان میخواستند به «شکاف ملی» تبدیل کنند، به «فرصت بازآرایی سرمایه اجتماعی» بدل شد.
در فضای مجازی نیز مردم با هوشیاری تمام، عملیات روانی و اخبار جعلی دشمن را خنثی کردند. میلیونها کاربر ایرانی در شبکههای اجتماعی، روایت مقاومت را تقویت کردند و مانع از شکلگیری روایت تحریفشده دشمن شدند. اقدامات مردمی در شناسایی و افشای عوامل خرابکار و نفوذی، یکی از ارکان امنیت داخلی شد؛ مردم با تشکیل گشتهای محلی و ارائه گزارش به نهادهای امنیتی، پروژه براندازی نرم را زمینگیر کردند.
در کنار پایداری نظامی، آنچه بیش از هر چیز، پیروزی ایران را قطعی کرد، اتحاد ملی و اعتماد عمومی به رهبری و نیروهای مسلح بود. این پیوند ناگسستنی میان مردم و حاکمیت، عملاً به سلاحی استراتژیک تبدیل شد که حتی پیشرفتهترین بمبها نیز قادر به نابودیاش نبودند.
در پایان جنگ، در حالی که رژیم صهیونیستی در آشفتگی کامل فرو رفته و آمریکا برای توقف جنگ التماس آتشبس میکرد، این همدلی ملی ایران بود که به دنیا ثابت کرد ابرقدتی واقعی، فقط در فناوری و سلاح نیست؛ بلکه در ایمان، وحدت و سرمایه اجتماعی ملتهاست.
امروز، ایران تنها کشوری است که در برابر قدرتهای جهانی ایستاد، پاسخ سخت داد، پیروز میدان شد و از دل جنگ، ملت خود را مقاومتر و همدلتر از گذشته بیرون آورد. اگر رهبری هوشمندانه، فرماندهی دقیق و دیپلماسی فعال از ارکان پیروزی بود، بیشک مردم، ستون اصلی این پیروزی و ضامن ثبات و اقتدار ایران فردا خواهند بود.
